“Στις «Χαµηλές Πτήσεις» ο Αρκάς επενόησε ένα παιδί-θαύµα µε διαβολικό πνεύµα αµφισβήτησης και αναρχική διάθεση ισοπέδωσης των πάντων. Πρώτος και εύκολος στόχος του ο µπαµπάς σπουργίτης, συναισθηµατικά τσακισµένος από την προδοσία και τη φυγή της συζύγου του, αλλά και αφοσιωµένος οπαδός κάθε µικροαστικής αξίας. Οι «Χαµηλές Πτήσεις» λαµβάνουν χώρα σε άθλιες ταράτσες, σε γείσα ερειπωµένων νεοκλασικών, σε φουγάρα και ξεδοντιασµένες κεραίες τηλεοράσεων, πλάι σε πλυσταριά και ηλιακούς θερµοσίφωνες. Πρόκειται για την Αθήνα και όχι για τη Νεφελοκοκκυγία. Είναι η Αθήνα του σήµερα – κάπου αναγνωρίζουµε και τον µπετονένιο πύργο της. Τα πουλιά πια δεν ζουν στη φύση εφόσον και το δάσος είναι ένας συµβολικός, προκατασκευασµένος «τόπος». Ο µικρός µε τη σειρά του µισεί το δάσος. «Ο καθαρός αέρας του δάσους βοηθάει πολύ την ανάπτυξη» επιµένει παρ’ όλα αυτά ο µπαµπάς του. «Να το πεις αυτό στους επτά νάνους» είναι η ανοικτίρµων απάντηση του µικρού”.
Μάνος Στεφανίδης

Από τις εκδόσεις ΠΑΤΑΚΗ